Daha doğal daha temiz ve daha karşılıksız paylaşılan duygulardı sanki o zamanlar, büyüdükçe hislerin ve eylemlerin yozlaşmasından ve azalmış olmasından dolayı özlersin o saf doğal zamanları, her şeyin hiç bir zaman bozulmayacağına dair inançlarımız vardı bizim, keşke yanılmasaydık da hepimiz o çocukluğumuzdaki olduğu gibi safça doğal haliyle kalsaydık. Olabilir mi böyle bir şey? Çocuklarla sek sek oynasak mesela, ya da çimlerde ip atlasak değil mi? Hatırlıyor musunuz siz de çocukluğunuzun o saf yazlarını? Dün gibi aklımda çocukluğumun saf yazları düşündükçe içimde sanki bir ışık topu beliriyor, sıcacık oluyor içim. Var mısınız şimdi benimle çocukluğumuzun saf yazlarına gitmeye?