Belki kendinizi kurban durumuna düşmek rahatlatıcı bir durum olabilir ama durun! Kendinize sadece şunu sorun, “ben kendi kendimin kurbanı mıyım? “kendimi mağdur durumuna düşürmekten keyif mi alıyorum?” gerçek manada kendinize bu soru sorup yanıtınız “evet” ise, bu şekilde yaşamınızda bir adım bile öteye gidemeyeceğinizi bilmeniz lazım ve tam da bu yazımda doğanıza dönmeyi ve kimsenin size acıma gereksinimiz olmadığınızı anlatmak istiyorum, tek yapmanız gereken şey bir adım ileriye doğru yürümek, tüm korkularınıza, tembelliklerinize rağmen kendinize bunu yapmaya borçlusunuz.

Hani hepimizin bir çocuk yönü vardır, kimisi o çocuk yönünden utanırken kimimizde onun ne kadar bize yakıştığını düşünürüz, ben işte çocuk yönümü ne kadar çok sevdiğimi fark edince büyüdüm. Çok kısa bir hayallerimin hikayesini yazacağım size, eğer bu başlığı okuduğunuz anda bir mola arasındaysanız bir kahve eşliğinde size eşlik etmek istiyorum.

Ne tuhaf, insan hırsla kaybetmek için kazanıyor ; Ama Kazanmak için kaybetmeyi göze alamıyor ? O zaman ; kazanmak için neyi kaybetmeyi göze alacağımızı iyi bilmeliyiz.

Ne tuhaf, insan hırsla kaybetmek için kazanıyor ; Ama Kazanmak için kaybetmeyi göze alamıyor ? O zaman ; kazanmak için neyi kaybetmeyi göze alacağımızı iyi bilmeliyiz.