Her çocuk temizliği sever. Temiz olmayı ister ve bu duygular onları daha da çok motive eder. 

Peki bizler çocuklarımıza erken yaşta temizlik bilincini nasıl kazandırırız? Bu hususta neler yapmamız gerekiyor?

Erken çocukluk dönemi bizim için büyük bir referans olacaktır. Çocuk, bu dönemde algısının açık olmasından ve verdiğiniz tüm bilgileri bir bilgisayar gibi kayıt etmesinden ötürü, göstermiş olduğunuz rol-model etkisiyle bu duyguyu hızlıca kavrayacaktır. Yapmanız gereken en önemli şey ise; çocuğunuzun aynası olduğunuzu bilmeli ve ona göre davranış sergilemeniz gerektiğidir. Örneğin; yemek yemeden önce ve yedikten sonra ellerinizi yıkıyor musunuz? Eğer siz yıkamıyorsanız ve çocuğunuz da bu durumun farkında ise, bunun bir gereklilik olduğunu düşünmeyecek ve yapmaktan kaçınacaktır. Fakat siz bu duruma dikkat ediyorsanız, bu alışkanlığı benimsemiş ve çocuğunuza da göstermiş iseniz, bir süre sonra dürtü ile değil kendiliğinden çocuğunuz ellerini yıkamak isteyecektir. Dolayısıyla sizin konuşmanıza bile gerek kalmayacaktır.

Dışarı çıktınız, doğanın getirdiği ve gösterdiği güzelliklere dokunmak istediniz. Çocuğunuz temiz olmadığını bildiği halde yere oturdu, çimlere uzandı. Kızmayın. Tepki göstermeyin. Bırakın doğanın tadını çıkartsın, kirlensin. Elbette temizlenecektir. Çocuğunuzun çocukluğunu yaşamasına fırsat verin. Geçmiş, bir daha gelmeyecek ve çocuğunuz da yeniden çocukluğuna geri dönemeyecek. Bu yüzden bırakın ki dilediğince doğanın keyfine varsın, kirlensin, dokunarak hissetsin. Çünkü hayatın her anını doyasıya yaşayarak çıkartmalıyız. Eve geri dönüldüğünde kıyafetler çıkartılır, yıkanır. El, yüz yıkandıktan sonra kurulanır. Gereken temizlik ve hassasiyet gösterilir. Neden temizlik yapıldığından bahsedilir. Bazen karşılaştığımız durumlar arasında aşırı titizlik sorunu da bulunmaktadır. Aşırıya kaçmadan, temizliğin ve temiz olmanın hayatımızca gerekliliğini ele almalı ve bir hastalık boyutu kadar gözümüzde büyütmemeliyiz. 

Çocuğunuz oyun oynuyor. Lakin oyun oynadığı ortam dışındaki birçok bölge de oyuncaklar ile doluyor. Kimi zaman bu durumdan rahatsız olsak da bu dönem geçici bir dönemdir. Çünkü çocuk oyun kurduğu anda sınırlarını çizmeyi bilmediği için kuralsız yaşıyordur. Zamanla yapmanız gereken şey ise sınır ve kuralları çocuğunuza tanıtmanızdır. Çocuk, oyunu bitince oyuncaklarını kendisi toplar ve odasını düzenler. Bunu elbette siz söyler söylemez yapmayabilir. Göstermeli ve anlatmalısınız. Birkaç defa siz toplarsınız, sonrasında ise çocuğunuzun toplamasını istersiniz. Bu sayede hem eğlenir hem de iş birliği ve aile katkısının önemini de çocuğunuza hissettirmiş olursunuz. Çocukları temizliğe yönlendirmenin diğer yollarından bir diğeri de yapabilecekleri şeyleri tam anlamıyla olmasa da bireysel olarak, kendi başlarına yapmalarına zemin oluşturup izin vermektir. Çocuk, kendi başına yaptığı işi dener ve kendisini gözlemlemek ister. Küçük yaşta olan çocuklar için temizliği kendilerinin dört dörtlük yapabilmeleri neredeyse imkansızdır. Yine de bir fırsat vermeliyiz. Eskisinden daha da karmaşık bir durum ortaya çıkacak olsa da bunu denemesine izin vermeliyiz.

En çok dikkat etmemiz gereken durum, temizliği takıntı haline getirmeden sağlığımız için neden önemli olduğunu erken dönemde çocuğumuza öğretebilmemizdir. Bir şeyleri başarmak içgüdüsüyle temizlik yapmak isteyen çocuklarımızın heveslerini kırmamalıyız. Ne olursa olsun yardımlarını istemeliyiz. Bu durum çocuğunuzda da özgüven kazandıracaktır. Kendisine olan inancı ve güveni günden güne artış gösterecektir. Özbakım becerileri bu sebeple hayatımızın ilk evresinde büyük bir anlam çerçevesidir. Şu tutum da çok yanlıştır. "Ne de olsa okula başlayınca eninde sonunda temizliği öğrenecek ve yapmak zorunda olacak. Bırakalım şimdi nasıl istiyorsa öyle yaşasın." Eğitim ailede başlar, okulda devam eder. Elbette bizler okulda öğrencilerimize temizlik alışkanlığı kazandırıyoruz. Ama bunu öğretmiyoruz. Pekiştiriyoruz. Yararından bahsediyoruz. Bunu bizden önce ebeveynlerin yapmaları gerekiyor. Çocuklar bunun bilinciyle okula gelmelilerdir. Çünkü unutmamak lazımdır ki, nasıl başlarsa öyle gider.

Temizlik yapmayı red eden ve evinde ebeveynlerinin de bu alışkanlığa uymadığını gören çocuk için bu durum başlarda zorlayıcı olacaktır. Çünkü çocuk evinde görmediğini okulda kabullenmek zorunda kalacak, alt yapısına sahip olmadığı temizlik alışkanlıklarına adapte olmaya çalışacaktır. Bu durumun evde başlanması aslında her işi kolaylaştırır. Lakin, bilmeliyiz ki temizlik hayatımızın her evresindedir ve yediğimiz içtiğimiz besinlere kadar tüm temizliğin sağlığımız için önemini çocuklarımıza aşılamalıyız. Bunu yaparken çocuğumuzun yaş ve konumunu göz önünde bulundurarak onun algısına göre aktarımlarımızı sağlamalı ve sağlıklı bir dünyada sevgi ve titizlikle yaşamalıyız.