Gladyatörler, hepimizin filmlerden ve televizyonlardan bildiği gibi, Roma İmparatorluğu döneminde yarışan profesyonel silahlı savaşçılardı. Birçoğunun köle ya da mahkum olmasına rağmen, gladyatörlük kısa ömürlü de olsa biraz göz alıcı bir meslek olarak kabul edildi. Gladyatörler devasa arenalarda savaştı ve karşılaşmaları merakla bekleniyordu. Halk bilgilendirilecek yarışmacıların isimleri, dövüş türleri ve tabii ki etkinliğin tarihi dahil olmak üzere yaklaşan gösterilerin detayları hakkında. Yarışmaların reklamını yapan faturalar, sokaklarda satıldığı gibi, kamu binalarına ve evlerin dışına da asılacaktı. Ve oyun öncesi hype işe yaradı: Dövüşçüler arasındaki yarışmalar bir seferde 50.000'e kadar Romalı seyirciyi çekti ve gladyatör dövüşlerini antik Roma toplumunda en popüler eğlence biçimi haline getirdi.  Profesyonel sporların öldür ya da öldür dönemi, insanlığın geçmişinde yüzyıllar olmasına rağmen, bu kana susamış dönem, büyük ve küçük ekranda sayısız kılıç-sandalye destanı sayesinde popüler kültürde hala yaşayan efsaneleri doğurdu. 

Spartaküs Gerçek Bir İnsandı

Belki de tüm zamanların en ünlü gladyatörü olan Spartacus, MÖ 111'den MÖ 71'e kadar yaşadı. Yine de ünü, gladyatör başarılarından daha az ve imparatorluk tarihindeki en büyük ve en başarılı köle isyanına öncülük etmesi gerçeğinden kaynaklanmaktadır. Yaklaşık 100.000 kişilik bir orduyla Spartacus ve isyancıları Roma için ciddi bir tehdit oluşturuyordu. Romalı lider Marcus Licinius Crassus , bunun kendi gücünü ve etkisini ilerletmek için sunduğu fırsatı fark etti ve Spartacus'ün güçlerini ezmek için harekete geçti. Crassus, Spartacus'ü Bruttium'da (bugünkü Calabria) yakalamayı başaramadı, ancak Spartacus'ün 6.000 adamını öldürmeyi başardı. Spartacus bu savaştan kaçtı ama sonunda Lucania'da Crassus tarafından yenildi. Gladyatörün ölümü ordusunun çöküşünü işaret etti ve Crassus ve diğer Roma kuvvetleri Spartacus'ün kalan takipçilerini avladı ve öldürdü. Yenilgide bile, gladyatörün güçlülere karşı savaşma cesareti yüzyıllar boyunca yankılandı. Spartacus o zamandan beri cesur ve yetenekli bir lider olarak görülüyor,  baskıcı yönetime karşı cesurca savaşmaya istekli.

Gladyatörler Çoğunlukla Vejetaryendi

67 antik gladyatörün 2000 yıllık iskelet kalıntılarını inceleyen araştırmacılar, onları kalsiyum ve çinko da dahil olmak üzere belirli elementler için test edebildiler. Bilimsel izotopik analiz yöntemini kullanarak, gladyatörlerin diyetlerini yeniden yapılandırdılar ve arpa ve fasulye içeren, ancak çok az hayvansal protein içeren, bitki bazlı, karbonhidrat açısından zengin bir diyet yediklerini keşfettiler. Ayrıca kömürleşmiş bitkilerden yapılan kalsiyum takviyeleri içtiler. Diyeti sağlık veya etik motivasyonlardan dolayı takip eden birçok modern zaman vejetaryeninin aksine, gladyatörlerin bunu pragmatik nedenlerle yaptıkları açıktır . Çok fazla basit karbonhidrat yemek, gladyatörlerin deri altı yağını artırmasına neden oldu ve bu da savaşta hayatta kalma şanslarını artırmaya yardımcı oldu. Bu yağlı yastık sayesinde kan damarları ve sinirleri kavgalarda kesildiğinde daha iyi korunurdu.

Sıradan Gladyatörler Hayvanlarla Savaşmadı

Modern sporların belirli pozisyonlarda uzmanlaşan atletlerle övünmesi gibi, her biri silahlarında uzman ve belirli bir beceri setine sahip birkaç farklı Roma gladyatörü türü de vardı. Bununla birlikte, uzmanlıkları ne olursa olsun, bir gladyatörün asıl işi vahşi hayvanlara değil, diğer gladyatörlere karşı savaşmaktı. Bu mutsuz görev, iki farklı savaşçı sınıfına düştü. Birincisi bestiarii idi ve onlara “savaşçı” demek biraz abartı olur. Bunlar tipik olarak, kelimenin tam anlamıyla hayvanlara atılan savaş mahkumları veya mahkum suçlulardı. Çok az eğitimleri olduğu veya hiç eğitim almadıkları için hayatta kalma şansları yoktu ve kendilerini savunmaları için silahlar da verilmedi. Spektrumun diğer ucunda venatorler vardı aslanlar, filler, leoparlar ve ayılar gibi vahşi hayvanların aşamalı avlarıyla uğraşan. Venatores eğitim aldı ve mızraklarla donatıldı. Ayrıca kollarını ve bacaklarını korumak için deri bantlarla donatılmışlardı ve bazen demir göğüs plakaları veya vücut zırhı giyiyorlardı. 

Eğitim Ludi-Crous Oldu

Gladyatörler  hapishane benzeri kışlalar olan ludi adı verilen eğitim okullarında yaşıyorlardı . Zengin Romalıların köleleri olan gladyatörler, korunması gereken önemli bir yatırım olan mülk olarak kabul edildi. Bu nedenle, yaşam koşullarının bazı Roma vatandaşlarınınkinden daha üstün olan belirli yönleri vardı. Örneğin, ludi genellikle yüksek hijyen, yemek ve tıbbi bakım standartlarına sahipti. Gladyatörler günde üç öğün yemek yediler ve sıcak ve soğuk banyolara erişimleri vardı. Dövüşçüler, olmaya hazırlandıkları gladyatör tipine bağlı olarak belirli tekniklerde eğitim aldılar ve gruplar halinde eğitim aldılar. bu özel stilin bir eğitmeni ile. Daha büyük eğitim okullarının bazılarında seyircilerin izleyebileceği arenalar vardı, böylece gladyatörler kalabalığın önünde performans göstermeye alışabilirdi. Gladyatörler yılda üç ila beş kez dövüşürlerdi ve her dövüş ölümüne olmasa da, bu eski dövüşçülerin yaşam süreleri nadiren yirmili yaşların ortalarını geçerdi. Ancak bu, yalnızca 30 olan ortalama işçi sınıfı Roman'ın yaşam beklentisinden önemli ölçüde farklı değildi.

Kadın Gladyatörler Vardı

Yaygın olmasa da kadın gladyatörler vardı. Modern dilde gladiatrix olarak anılan eski metinler onlara ludia veya mulieres olarak atıfta bulunur. Genellikle gladyatör hayatına zorlanan erkek meslektaşlarının çoğunun aksine, gladiatrix'in finansal kazanç, onur veya şöhret için savaşmayı seçtiğine inanılır. Tarihsel varlıklarını destekleyecek kanıtlar çok geniş olmasa da, ikna edicidir. Mermer bir kabartma da dahil olmak üzere yazılı ve arkeolojik kayıtlar günümüze ulaşmıştır. ve cenaze eşyaları. Kadın gladyatörlerin tarihini daha fazla kanıtlamak, özgür kadınların 20 yaşından küçük olmaları durumunda arena oyunlarına katılmalarını yasaklayan bir yasadır. Bu yasanın oluşturulması, kadınların zaten katılmakta olduğu gerçeğinin kasıtsız olarak kabul edilmesi olarak görülüyor. (Ancak, hiçbir yasa kadın kölelerin katılmasını yasakladı.) MS 200'de İmparator Septimius Severus, herhangi bir kadının arena etkinliklerine katılmasını yasa dışı kıldı. Bununla birlikte, erkek gladyatörler, MS 404'te kaydedilen son gladyatör yarışmasının gerçekleşmesinden iki yüzyıl önce, her birini öldürmeye devam etti.