Ne tuhaf, insan hırsla kaybetmek için kazanıyor ; Ama Kazanmak için kaybetmeyi göze alamıyor ? O zaman ; kazanmak için neyi kaybetmeyi göze alacağımızı iyi bilmeliyiz. Kaybetmeyi öğreneceğiz, hepimiz. Hem de severek, isteyerek veya istemeyerek, arzulayarak, biriktirerek, üstüne titreyerek, vazgeçemeyerek, kaybetmeyi öğreneceğiz. Dünya doğallığını kaybetti, dostluk ihanet ile arkadaş oldu, çocuklar büyümeden yaşlandı, tüm doğal güzelliklerin yüzü soldu, hepsi bizim kazanma hırsı yüzümüzden. Kazanmak için sattık her şeyin ruhunu o çok aldatıcıya. Bir düşünün; tüm kazancınızı harcamak veya kaybetmek için biriktiriyorsunuz. Delicesine çalışıp, tatil günlerinde tüm çalışmanızı delicesine tüketmekten başka bir şey değil bu kısır döngü. Aslında ironi burada değil, kaybederken ve harcarken, bir illüzyon gibi kazandığımızı zannediyoruz. İşte bu yanılgı ile başlıyor tüm ruhların sonsuz susuzluğu. Kazanmak adına kaybediyor kendini, insanlığını, şerefini, haysiyetini. Hâlbuki ki yaşamak adına en çok biriktirmemiz gereken değerlerdi bunlar.

Varlığınızın kendisi bizzat bedeldir, en büyük sermaye. Ben'liğinin değerini bilen, O'nu otuz kuruşa heva ve hevesinin boş arzularına satmaz. Ben'liğin değerini en iyi bilen mutlak Öz'ünüzdür.  Ben'lik sevgi ve gönül pazarında harcayabileceğiniz kıymetli bir akçedir.  Neyi satın alırsınız bunun karşılığında, biraz ironi olacak ama, karşılıksız, özgecil sevmeyi, ihsan etmeyi, mesela bir çiçek ile dostluğu kazanırsın, bir kedinin bakışında bulursun kendini, güneşin sıcaklığında bulursun ayrım yapmadan kucaklamayı. Kazanmak için kaybetmeyi öğrenecek insan. Kaybederek kazanacaksın, düşerek kalkacaksın, ağlayarak güleceksin, terk ederek kavuşacaksın. Kaybetmeden kazanılmaz. Sevdiğinin yanına ben ben diye gitmez insan olan. Ben'lik içi boş bir küptür, her şeyin kalbine sunulacak olan. Sen O küpün içine doldurduğun şeyler kadar değerlisin. Biz bu dünyadan göçtükten sonra, Ben'lik küpümüz kırılınca ortalığa saçılır öz hazinemiz.  O gün ahvalimiz öylesine meydana çıkarılır ki hiçbir şeyiniz gizli kalmaz. Ve bizi güzel yâd eder can içinde canlar. Kaybetmeyi öğreneceğiz, hepimiz. Hem de severek, isteyerek veya istemeyerek, arzulayarak, biriktirerek, üstüne titreyerek, vazgeçmeyerek, kaybetmeyi öğreneceğiz. İnsan hırsla kaybetmek için kazanıyor ; Bu hırs şan ve şeref için verilen anlamsız bir savaştır. Dostuna yenildiğin zaman O'nun gönlünü kazanırsın. İnsan kaybettiği şan ve şeref'i ancak  Dost'un gönlünde bulabilir.  Ama kazanmak için Ben'liğini O'nda kaybetmeyi göze alabiliyor musun ? Her kim şan ve şeref istiyorsa bilsin ki, şan ve şeref bütünüyle etrafta gördüğünüz her şeye aittir (sadece kendimizde değil). Güzel sözler ancak gönüllerin sahibine yükselir. İyi niyetle olan tüm davranışları da güzel sözler yükseltir.