Ülkemizde kütüphanelere gereken önemin verildiğini düşünüyor musunuz? Her ilde ve her ilçede birer kütüphane mutlaka var. Peki, o şehirde yaşayan insanların kaçı bu kütüphanelerden haberdar? Kaç öğrenci kütüphaneye gidip kitap alıyor? Daha da önemli kaç öğretmen kütüphanelere üye?

Bu sorulara tahmin edeceğiniz gibi çok da iç açıcı yanıtlar veremeyeceğiz. Ancak son dönemde artan kütüphane ve kitap sayısı az da olsa yüzlerimizi güldürüyor fakat bunlar yeterli mi? Tabii ki hayır.

Evlerinde bırak bir kitaplığı tek bir kitap bile bulunmayan çocukların hayata bakışlarını ve algılama düzeylerini masaya yatırdığımızda ülkemiz açısından pek de güzel şeyler söyleyemeyiz.

Maalesef birçok evde kitaplık ya da romanlar ve hikayelerle oluşturulmuş kitaplıklar mevcut değil. Bu nedenle çocukların kitaba ulaşabileceği yegane yerler olarak kütüphaneler çıkıyor karşımıza. İl, ilçe, okul, üniversite ne halk kütüphaneleri o şehrin insanına hitap edebiliyor ve cazibe merkezi haline gelebiliyor mu?

Şöyle bir kendinizi düşünün. Kaç kütüphaneye üyelik yaptırdınız şimdiye kadar? Bir kütüphanede kaç saatinizi geçirdiniz? Üniversite öğrencileri için bu saat sayısı fazla olabilir ancak burada söz konusu olan final ya da vizelere çalışmak için geçirilen süre değil. Kitaplar arasında gezinip onlarla hemhal olduğumuz saatler ve merak ettiğimiz bir kitabı incelediğimiz, okuduğumuz zaman dilimleri mevzu bahis.

Kütüphanelerin birer yaşam alanına dönüşmesi ve gençlerin uğrak yerleri olması gerekir. Bu nedenle atılacak tüm adımlar ise teşvik, ödül vb. kriterler dikkate alınarak atılmalıdır.

Şehrindeki bakkaldan, kasaptan bihaber; mezarlığın, caminin, kütüphanenin yeri bilmeden büyüyen kuşakların mekan hafızları bir süre sonra yerle yeksan olacaktır oysaki insan tabiatı gereği mekan hafızasına muhtaçtır. Doğada iyiyi, kötüyü; doğruyu ve yanlışı ayırt etmesini bilen insanın modern zamanlarda mekan hafızasının sığlaşması onun özünden uzaklaşmasına da neden olmaktadır.