Neden Abur Cubura Hayır Diyemiyoruz?

Derin yağda kızartılmış köfte ve baharatlı sosun yanında çıtır patates kızartması ile bir yemek düşünün, ya da içi fındıklarla kaplı bir çikolata? Koca kasede en sevdiğiniz tatların dondurmasına ne dersiniz? Bu lezzetlere kim hayır diyebilir? Hepimiz bu parmak yalatan yemeklere karşı güçsüzüz bunu kabul edelim… ve belki de bunun için beynimiz suçlanmalı.

 En iyi üniversiteden mezun olsanız bile, derinlerde bir yerde hâlâ avcı-toplayıcı atalarımızın içgüdülerine sahibiz. Ve atalarımızın içgüdülerini diğerlerinden daha çok hangi ihtiyaç harekete geçirdi? Ne zaman ellerine yiyecek alsalar, mümkün olduğu kadar çok yağ ve şeker yiyorlardı, çünkü bir sonraki yemeğin ne zaman geleceğini kim bilebilirdi? Bugün çoğu insan yiyeceğe kolayca erişebiliyor ama dilimiz ve beynimiz bunu bilmiyor. İçgüdülerimiz, olası bir kıtlığa hazırlık olarak bizi hala mümkün olduğunca çok yemeye teşvik ediyor.

Konsantre şeker, tuz ve yağ içeren bir yemeğe hayır diyemememize şaşmamalı, ancak bu zorlamalar sadece abur cuburla sınırlı mı? Tam olarak değil. Ek olarak, abur cubur gibi ekstra yoğun uyaranları tanımlamak için kullanılan özel bir terim vardır… “Olağanüstü uyaranlar”… Olağanüstü bir uyaran, orijinal tepki mekanizmasının kaynaklandığı uyarandan daha güçlü bir tepki ortaya çıkaran bir uyarandır. Olağanüstü uyarana davranışsal tepki ilk olarak tanınmış bir davranış bilimci olan Niko Tinbergen tarafından gözlemlendi. Süpernormal uyaranlar düşündüğünüzden daha yaygındır. Doğal özelliklerinizi geliştirmek için kullandığınız kozmetiklerden (dudakları daha kırmızı ve yanakları daha pembe yapan) iri gözlü peluş oyuncaklara kadar her yerdeler.

Fiziğimizi öne çıkarmak için vurgulanan kıyafetler ve duruşlar, çağlar boyunca üretildi (yüksek topuklu ayakkabılar en iyi örnektir). Bunu sanatta da görebiliriz. Bunun bir örneği 30.000 yıllık heykel, “Willendorf Venüsü”. Abartılı vücut parçalarına sahip bir kadını gösterir. İzleyicilerde özlem, korku ya da merak uyandırmak için abartılı bir uyaran olarak hareket edebilen hayvan derileri ve tüyleri giymiş şamanları betimleyen mağara resimlerinde de benzer bir şey görüyoruz. Günümüz çağında, photoshoplu görüntüler veya plastik ameliyatlar yoluyla şişirilmiş veya değiştirilmiş bedenler görüyoruz. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, bu olağanüstü uyaranların çoğu, kültürel araçlarımız tarafından yaratılan yapay olarak oluşturulmuş sinyallerdir.

Beyin Neden Olağanüstü Uyaranlara Çekilir?

Abur cubur yemeyi seçtiğimizde, beynimizdeki belirli bir nörotransmitterin (beyindeki farklı beyin hücreleri arasında mesaj gönderen bir kimyasal) miktarı artar. Bu kimyasala dopamin denir ve ödül ve zevki nasıl deneyimlediğimiz ile ilişkilidir. Ödüller, yiyecek gibi aradığımız herhangi bir amaç veya nesne olarak tanımlanabilir. “Ödüllendirici bir aktiviteyi” tamamladığımızda beynimiz, kendimizi harika hissettiren dopamin salgılar. Beyin daha sonra bu deneyimin ne kadar tatmin edici olduğunu hatırlar ve bu davranışı tekrarlamaya veya öğrenmeye çalışır. Nispeten daha az zevkli veya lezzetli olabilecek diğer yiyecekler yerine “ekstra ödüllendirici” abur cubur yediğimiz zaman, birincisine bağımlı olma eğilimindeyiz. Böylece, ne kadar çok normal üstü uyaranla karşılaşırsak, beynimiz onlara o kadar çok uyum sağlar. Normal uyaranlar artık bize aynı dopamin akışını vermiyor.

Bunun Çirkin Tarafı Nedir?

Sadece şekerleme için değil, uyuşturucu, pornografi, sosyal medya ve video oyunları gibi diğer olağanüstü uyaranlar için de obur olduk. Bunlardan elde edilen ödüller, bir bağımlılığa yol açabilecekleri gerçeklikten çok daha ilgi çekicidir. Başlangıçta hayatta kalma ihtiyaçlarını veya arkadaşlığı veya savunmayı sağlamaya yönelik içgüdüler yönlendiriliyor ve manipüle ediliyor. Olağanüstü uyaranlar ve bağımlılık yapan davranışlarla ilgili çok sayıda çalışma vardır; bununla birlikte, bağımlılık diğer birçok faktörden de etkilenir. Bu örneklerin çoğu, morbid obezite, zorlayıcı davranış ve hatta terörizm ve savaş gibi olumsuz sorunlara yol açmaktadır. Tehlikeli aşırılıklar genellikle kontrolsüz içgüdüler tarafından yönlendirilir. Tavşan deliklerinde kayboluruz, ihtiyacımız olmayan bilgilerin peşinden koşarız ya da heyecan verici görünen ama gerçek hayatlarımıza çok az katkısı olan şeyler satın alırız. Genellikle bilinçli manipülasyonun hedefleriyiz, bu nedenle bu eğilimin farkında olmak önemlidir.

Sonuç: Daha Büyük Daha İyi Anlamına mı Geliyor?

Son derece gelişmiş görsel algı, hatırlama ve akıl yürütme yeteneklerimize rağmen, insanlar olağandışı veya daha büyük uyaranlara karşı hassastır. Bu yanlış sinyallerin tuzağına düşmek, zamanımızı ve enerjimizi tüketen davranışsal bağımlılıklarla sonuçlanabilir. Bu nedenle, daha büyük olanın her durumda daha iyi anlamına gelmeyeceğini söylemek güvenlidir.