İnsanlar Neden Artık Gerçek Değil?

Hayal kırıklıkları, anlaşılmaz davranışlar, giderek kırılgan ilişkiler.

Görünüşe göre son zamanlarda çifte hayatı olan insanlar artıyor. Onlar bir şey gibi görünen ve sonunda başka bir şey olan bireylerdir. Özgün ve özgün karakter özellikleri yok olma tehlikesiyle karşı karşıya görünüyor. Ne yazık ki, bu ilişkilerimizin çoğunu kontrol altına alma eğilimindedir. Bu neden oluyor? Öncelikle şunu belirtmeliyiz ki hala etrafta dürüst ve şeffaf insanlar var. Aslında bu özelliklere sahip insanlarla karşılaştığımızda, onlara yönelir ve kaçmalarına izin vermeyiz. Bunun nedeni, dostluk ve arkadaşlık bağlarını koruyabileceğimiz ve zenginleştirici, güvenilir, tatmin edici ve daha az değişken ilişkilere sahip olmaya devam edebileceğimiz anlamına gelmesidir.

Toplumumuzda, sosyal medya evreni ile birlikte aldığımız eğitim, öz güvenimizi bulandırıyor ve gerçek benliğimizi gölgede bırakıyor. Gerçekten de hakiki olma hakkımızı ve görevimizi kısıtlayan birçok değişken vardır. Kendimiz olma korkusu modern dünyanın hastalığıdır. Bu, sinir bozucu ilişkilerimizin yanı sıra rahatsızlığımızın çoğunu açıklıyor.

Neden Birçok İnsan Artık Gerçek Değil?

Genellikle dünyada kalan tek gerçek varlıkların çocuklar olduğu görülüyor. Parıldayan kişilikleri, ezici merakları ve her türlü filtreden yoksun özgün ve spontane karakterlerinden etkileniyoruz. Ancak yıllar geçtikçe eğitim, toplum, medya gibi faktörler onlara bulaşacak ve dürüstlüklerini söndürecektir. Tamamen çevremizi suçlayamayız. Birçok insanın artık gerçek olmadığı gerçeği, çoğu zaman böyle olamamalarında yatmaktadır. Bunun nedeni, gerçek benliğimizi açığa çıkarmanın büyük bir cesaret gerektirmesinin yanı sıra birçok durumda ayartma veya kötü alışkanlıklardan kurtulmayı da gerektirmesidir.

Aslında, hepimizin eşit olmasını tercih eden bir dünyada, açıkça konuşmak, sadece birkaçının sergilemeye cesaret edebileceği cesaret gerektirdiğinden, bu kolay bir iş değildir. Burada, kapasitenin özgün olmasını engelleyen değişkenleri açıklayacağız. İnsanlar artık gerçek değiller çünkü gerçek bir öz farkındalık geliştirmiyorlar. Çünkü duygularımız, düşüncelerimiz ve ihtiyaçlarımızla temasa geçip onlara göre yaşamıyoruz. Kendilerinden ne beklendiğini öğrenmek için sadece dışarıya bakanlar ve içlerindekini ihmal edenler, belirli roller oynama zorunluluğuna hapsolmuşlardır. Onları uyum sağlayan türden rollerdir. Ancak, kendilerini unuttururlar.

Kabul Edilmeyecekmişiz Gibi Davranmak

Beş yaşındaki bir çocuk en masum ve saf dürüstlükle tanımlanır. Yine de, 12 yaşına geldiklerinde artık öyle değillerdir. Aslında, ergenliğe ulaştıklarında, uyum sağlama ve akranları tarafından kabul edilme ihtiyacının farkına varırlar. Çünkü diğerlerine eşit olmayanlar işaret edilir, reddedilir ve hatta saldırıya uğrar. Dolayısıyla o andan itibaren bireysel benliklerinden yavaş ve ilerleyici bir kopma başlar ve kendilerini kolektif bir benliğe bürünmeye başlarlar. Başkalarının onayını ararlar ve sosyal gruplarıyla bütünleşmeyecekleri gibi görünürler. Bu onların özünü ve özgünlüğünü yok eder.

Sosyal Medya Otantik Benliği Sulandırıyor

İnsanların artık gerçek olmaması büyük ölçüde sosyal medyadan kaynaklanıyor. Bu özellikle genç nüfus arasında belirgindir. Bugün gençler, kendilerini tanımlamak ve dünyayı anlamak için yeni teknolojileri ayna olarak kullanıyorlar. Dijital evren, tehlikeli sosyal karşılaştırma uygulamasının gerçekleştiği bir aşamadır. Yapılan araştırmalar, dijital medyanın şu anda ergenlerin kimliğinin gelişiminde önemli bir rol oynayan mekanizmalar olduğunu iddia ediyor. Bu, düşük benlik saygısı tarafından yakalanan kırılgan benlikler, bedenlerini reddetme ve giderek daha değişken ilişkiler gibi faktörleri açıklar. Benzerlerin zorbalığı, gerçekliğin pekiştirilmediği veya ödüllendirilmediği anlamına gelir. Ödüllendirilen mevcut normlardır. Başka bir deyişle, sosyal olarak güzel, uygun ve kabul edilebilir olarak kabul edilen şey.

Dürüst bir insanı nasıl tanıyacağınızı biliyor musunuz? Birinin ne zaman samimi davrandığını ve maske takmadığını biliyor musunuz? Belki yaparsın, ama yapmayan çok kişi var. Örneğin, kendilerini savunmasız bırakan ve duygularını açıkça ifade eden insanları düşünün. Birisi gerçek duygularını gösterdiğinde, genellikle dramatik ve yanlış olarak damgalanması talihsiz bir gerçektir. Bu, eleştiri ve küçümseme korkusuyla hissettiklerimizi bastırmamıza neden olur.

Son olarak, belki de insanlar artık gerçek değillerdir çünkü olmalarına izin verilmemektedir. Gerçekliklerinin yanlış anlaşılmasından ve hatta onaylanmasından korkuyorlar. Bu nedenle ne yazık ki daha gidecek çok yolumuz var.