Sensizliğimin 30. Günü kalp ağrılarımın 30. Günü… Ölmek üzereyken dirilttiğin içimin çocuğunu parklara çıkardım bugün, yürümekte zorlandım senin olmadığın sokaklarda, soğuk terler aktı, ellerinle dokunduğun etimden. Sensizliği anlayan kentsiz insanlar geçiyor kıtalarımdan. Acıların anatomisini öğretmemişti hiçbir kitap, hayallerimin yarısı yüzüne ipotekli, nasıl geçerdi bugün? Sana yazıyorum kan kokan sözler kusuyorum tüm yollara…
AĞLIYORUM
Dudakların intihar çığlığı, seni düşünüyorum…
Çatallaşmış sesleri boğuyorum bu suskun şehirde bugün. Bedenime batıyor onca iğne yumağı, babaları oluyor acılarım, çuvaldızlarım. Şimdi zaman pamuk ipliği, yokluğunun her gününde inceliyor, inciniyor.
Bu kadar acıya nasıl katlanıyorum diye düşünüyorum ya kendime yetme saatlerindeyim ya da yok olma dakikalarım geçiyor ömrümden. Olsun ben seni böylede yaşıyorum lavları değen ömrümden, Sensizliğin ıstırap oluşu nasıl işliyor hücrelerime, yokluğunun içinde yokluk çekiyorum. Sinemam sefiller, rolüm hala verilmedi hayatın elinden. Açılarımı daraltıyor her gidiş çember. Belki hiçbir anlamı yok var olmamın, duyduğum zaman sesimi batıyor belki de inceden inceye boğazına günah bahçelerinden çalınmış menekşeler. Ama ben bugün yok olmaktayım… Şehir bahar sıcaklığını yaşıyor bu kış gününde, ama gün benim için hep akşam karanlığı oysa ki.
Anlatamıyorum…Anlayamıyorum
Bildiğim tek şey,
Yokluğunun her günü….
Ağrılarım yarına kaldı, anestezik dokunmalarla uyuşturuldu tüm sözcükler. Aciliyetim yok benim, yokluğunun her gününde… Ağrım sende kaldı ben seni yaşamaktayım.
Başkalarının sabahında uyanacaksın
Seni de ıslatacak bu sokaklar
Senin de tutuklanacak sevdaların ansızın
Tek gecelik hücrelerde büyüyeceksin…
Sapsarı bir mevsim olacak düşlerin
Senin de çalacaklar kapını ansızın
Gelip oturacaklar yaranın üstüne
Dilindeki şarkılarda yitecek
Sen sağırlara konuştukça,
Tüm umutların üstüne toprak örtecek cemreler
Seni de büyütecekler…
Koyacaklar bedenini tıklım tıkış saatlere
Ve zaman yok edecek parmak izlerini
Baharsız asırların olacak
İçtikçe geceleri bir ekşilik yüreğinde tepinecek
Gizli gizli yağacaksın camlara…
Yalnızlık ıslık tutturacak öpüşmelerinde
Seni de büyütecekler…
Kalbine takılacak bitmeyen başlangıçlar
Başkalarının nefreti ses olacak gözünde
Başkalarının göğsünde kemikleşecek bedenin
Sen de büyüyeceksin…
Yıllara sığdırdığın umut olacak en eski sabahlar
Büyüdükçe büyüyecek acıların
SEN DE YOK OLACAKSIN ÇOCUK…
