Günlük Gıda İhtiyacı ve Obezite
Bunu gıdalardan elde edilen enerji üzerinden ifade edebiliriz. Bir insanın yediği gıdalardan günlük elde etmesi gereken ortalama minimum enerji miktarı 1800 kilo kaloridir. Buna karşın az gelişmiş ülkeler dışında kalan ülkelerde, neredeyse bu rakamın 2 katı kadar enerjiye sahip gıda tüketilmektedir. Örneğin bu rakam Amerika’da 3800 kilo kalori, Almanya’da 3540 kilo kalori, Türkiye’de 3500 kilo kalori’dir. Fazladan vücuda alınan bu enerjiler harcanmadığında yağ olarak depolanmakta ve obeziteye neden olmaktadır. O nedenle örnek verdiğim ülkelerde yani Amerika’da obezite oranının %38,2, Almanya’da %23,6, Türkiye’de %22,3 olmasına şaşırmak gerekli.
Yukarıda belirttiğim iki grup veriden şöyle bir sonuç çıkarabiliriz. İhtiyacımızdan fazla gıda alıp, %30-40’ını çöpe atıyoruz ve yine ihtiyacımızdan 2 kat fazlasını yiyoruz. Yani bir yerlerde aç biri varsa bunun sorumlusu fazlasıyla tok olan bizleriz.
Dünya Daha Ne Kadar İnsanı Kaldırabilir
Bu sorunun cevabını gözünüzde canlandırmak için şöyle bir örnek verebilirim. Eğer 7,7 Milyar insan için Singapur yoğunluğunda bir şehir kurmamız gerekseydi, bu şehir, Türkiye ve Yunanistan'ın toplam yüz ölçümü yani 914 Bin kilometrekare kadar geniş olurdu. Yani tüm dünya sadece Türkiye’den biraz daha büyük bir ülkeye sığabiliyor.
Dünyada yaklaşık 27 milyon kilometrekare ekilebilir arazi bulunuyor. 2050'de gıda ihtiyacını karşılamak için sadece 3,2 ila 8,5 milyon kilometrekare daha tarım alanı eklemek yeterli. Görünen o ki gelecekte topraksız tarım arttıkça ekilebilir arazi ihtiyacı da ortadan kalkacak. Her yer çeşitli teknolojiler kullanılarak tarım alanına dönüşebilecek. Peki ya hayvansal gıda üretimi. Hem karada hem de tatlı ve tuzlu sularda yetiştirilen hayvanların yemi sağladıktan sonra aslında hayvansal gıda üretiminde herhangi bir limitten söz edilemez.
Tüm bu istatistiksel verilerden elde edilebilecek şöyle bir sonuç çıkarabiliriz. Dünya nüfusu birkaç kat daha artsa bile hem yerleşim alanı olarak hem de gıda kaynağı olarak bu dünya hepimize fazlasıyla yeterli. Hep böyleydi her zaman da böyle olacak. O zaman dünyadaki bu panik havasının gerçekte nedeni nedir? Ben bunun insanda gerçek huzura, mutluluğa ve sağlığa kavuşması için en büyük engel olan bencillik ve rahatına düşkünlük hali olduğunu düşünüyorum. Yani öncelikle ben doymalıyım hem de fazlasıyla, dünyanın tüm zevklerinden önce ben faydalanmalıyım, ne kadar çok insan olursa bana bu zevklerden düşen pay her geçen gün azalacak endişesi ve korkusu hali. İşte aslında bu hal insandaki hem gıda hem de diğer zevklerdeki açlığını artırmaktadır. Hani bir söz vardır, önce insanın gözü doymalı. Yani önce ruhu doymalı. Yoksa önüne yiyebileceğinden fazla gıdayı da, tadabileceği hazlardan fazlasını da koysanız gözü doymayan insan bu dünya sofrasına oturur da hep aç kalkar. Zira asıl açlığı midesinde değil ruhundadır.
Eğer insan önce ruhunu doyuracak işlerle yani sanatla, bilimle, insanlara faydalı işlerle daha çok meşgul olsa, aç mı kalacağım korku ve endişelerinden uzaklaşır, doğayla yani özüyle daha çok bütünleşeceği için dünya da gözünde daha çok genişler. Hem ayrıca ihtiyaç kadar yediğimizde daha sağlıklı oluruz hem de israf etmediğimizde artan paramızı başka ihtiyaçlarımızda kullanabiliriz.
O zaman makale başlığındaki soruya ve cevabına geri dönüyorum.
Dünya Nüfusu Kontrolsüz Artıyor!!! Acaba Hepimiz Açlıktan Ölecek Miyiz?!.. Tabii ki kocaman bir HAYIR ?
Nedense bu konu bana Barış Manço’nun Halil İbrahim Sofrası şarkısını hatırlattı. Sözlerimi kendisinin bu manidar eseri ile bitirmek istiyorum.
Kaynaklar:
1- https://www.fao.org/home/en/
2- https://medium.com/@jeremyerdman/we-produce-enough-food-to-feed-10-billion-people-so-why-does-hunger-still-exist-8086d2657539
