Çocuklar gün içindeki yaptıkları bütün işleri öne doğru eğilerek yaparlar. Bu da sırt kaslarının zayıf kalmasına neden olur. Çünkü sırtlarında herhangi bir zorlama olmadığı için kasları çalıştıracak bir durum yoktur. Bu da duruş bozukluklarının meydana gelmesine neden olur. Okçuluk, vücudun tüm kaslarını aynı anda çalıştırdığı gibi ağırlıklı olarak sırt ve kol kaslarını çalıştırır. Sırt kasları güçlenen çocuğun duruş bozukluğu gibi bir riski olmaz. Çünkü sırt kasları bizim dik durmamıza en faydalı kaslardır. Okçuluk, bireysel bir spordur. Çocuk kendisi başarır veya kendisi başarısız olur. Bu yüzden başarısı takım sporlarındaki gibi takım arkadaşlarına bağlanma ihtimali yoktur ve başarısız olduğunda da suçu takım arkadaşlarına atma gibi bir durum söz konusu değildir. Bu yüzden çocuk her şeyin kendisinde olup bittiğini bilir ve bu da onun özgüvenini geliştirir ve kendini tanımasını sağlar. Çocuğun öz kontrol kabiliyetini geliştirir. Ok atan çocuk kendi vücuduna hakim olmayı öğrenir. Çünkü ok atarken en küçük bir kıpırdama bile hedefin şaşmasına neden olur. Bu yüzden yayı çektikten atış anına kadar en ufak bir konsantrasyon bozukluğu yaşamamak için vücudunun kontrolünü sağlar. Okçuluk, stresle başa çıkmayı çocuğa öğretir. Çünkü, o yayı çekmek, oku hedefe fırlatmak ve hedefi tutturup tutturamama durumları ve sonunda başarmanın verdiği mutluluk bu streslerin hepsinin önüne geçer ve çocuk sonunda başarmanın hazzını yaşadığı için stresin kötü bir şey olmadığını bilir ve stresle başa çıkmayı öğrenir. Çocuğun motivasyon becerisi güçlenir. Çünkü o hedefi tutturmak için ve motive olmak zorunda. İlk atışlarda başarısızlık olur elbet ama çalıştıkça bu beceri gelişir ve ilerisi için daha isabetli atışlar yaptıkça da her iş için motivasyonu artar. Çocuğun dikkat gelişimine en faydalı spor okçuluktur. Çünkü hedefe atılan bir ok ve onu isabet ettirebilmek için ekstra dikkatli olmak zorundadır. Çocuk bir antrenmanda onlarca ok atar, haftada 3 kez antrenman yapan bir çocuk yüzlerce ok atmış olur ve yüzlerce defa dikkatini toplamış olur. Bu kadar çok dikkat toplayan çocuk hayatının her alanında, her yaptığı işte dikkatini en üst seviyede toplar ve dikkat becerisi en üst seviyeye çıkar. Okçuluk, çocuğa sabırlı olmayı öğretir. Çünkü o hedefi tutturmak için uzun süre çalışmak gerekir. Biz büyükler bile uğraştığımız bir şey bir süre olmadığı zaman vazgeçiyoruz. Ancak çocuklar eğer gerçekten okçuluğa devam ederse ve aylarca, sabırla o hedefi tutturmak için uğraşır ve sonunda başarırsa, bu sadece hedefi tutturmayı başarmış demek değildir. Aynı zamanda sabırlı bir insan olmayı da başarmış demektir. Okçuluk, durarak yapılan bir spordur. Bu yüzden çoğu kişi bu sporun fazla enerji harcatmadığını düşünür. Ancak okçuluk tüm kasları çalıştıran ender sporlardan bir tanesidir. Çocuğun tüm kaslarını geliştirdiği için geniş çaplı bir gelişim söz konusudur ve fiziksel gelişim konusunda birebir sporlardandır. Okçulukta çocuk kendisi ile yarışır. Hedefi tutturamadığı bir atış için yenisini dener, hedefi tutturduğu bir atış için daha iyisini atmayı dener. Bu şekilde çocuk her seferinde kendisini yenmeye çalışır. Kendisi ile mücadele eden herkes sonunda başarılı olur. Okçuluk, nefes kontrolümüzü geliştirmemizi sağlar. En ufak bir nefes hatası hedefi şaşırmamıza neden olur. Doğru zamanda nefes alıp, doğru zamanda nefes verirken attığımız okun hedefe ulaşma yüzdesi her zaman daha fazladır. Okçuluk, çocuğu her yönüyle geliştiren bir branştır. Başarısız oldukça daha iyisini yapmaya odaklanır, başarılı oldukça gözünü daha ileriye diker. Her türlü gelişimi sağlayan ender bir spor dalıdır ve bu sporu yapan çocuğun gelişimi diğer çocuklara göre daha ileri düzeyde olabilir.