Kendi Hikayemin Kahramanıyım

Kendimi kendi hayatımın kahramanı ilan ediyorum, başkalarının bana dayattığı şey değilim.

Kendini kabul etmek karmaşık ve labirent gibi bir iştir. Yılın başında iyi niyetini yazan biri olarak, genellikle görünmez mürekkeple yazdığımız, bekleyen işler listemizin, listesinin başında yer alır. Böylece, neredeyse farkında olmadan, aynaya baktığımızda ani ve anlaşılmaz bir iğne batması hissettiğimiz bir gün gelir. Yansımasını gördüğümüz kişi gerçekten biz miyiz? Kendimizi bu kadar "kırık" hissettiğimizde aynalar bize kendimizin bu kadar net, lekesiz ve mükemmel bir imajını nasıl gösterebilir?

Kendini kabul etmeye çalışmamış insanlarda genellikle meydana gelen özellikle ilginç bir şey, mutsuzluklarından genellikle başkalarını sorumlu tutmalarıdır. Bunlar, kişiyi tanımlayan tüm kişisel ve duygusal boyutları bütünleştirmemiş insanlardır. Mutsuzlukları ve rahatsızlıkları için neredeyse otomatik olarak başkalarını suçlarlar ve çoğu zaman ne yazık ki bozguncu bir tutuma saplanıp kalırlar.

Örneğin: İyi bir eş bulamazsam, bunun artık kimsenin bağlılığa inanmamasından kaynaklandığını varsayıyorum.  Bir sınavda başarısız olmamın nedeni, öğretmenin beni sevmemesidir. İyi arkadaşlarım yoksa bu, insanların yalancı ve nankör olmasındandır. Bir şey hakkında yanılıyorsam, bunun nedeni, birisinin onu bana kötü bir şekilde açıklamış olmasıdır. Güvensiz hissediyorsam, bunun nedeni ailemdir. . .

Bu tür bir tutuma sahip insanlar, hayal kırıklıklarının kaynağını çevrelerindeki herkese yayarlar. Bu nedenle, kontrolü ele alıp kendinizi kendi hikayenizin kahramanı ilan etmekten daha sağlıklı, katartik ve terapötik çok az egzersiz olabilir. Kim olduğunuzdan ve ne yaptığınızdan sorumlu olduğunuzu beyan etmek. Kişinin ne olduğundan ne yaptığından ve ne düşündüğünden kendini sorumlu ilan etmesi bir süreçtir. Kişisel sorumluluk, her şeyden önce, kendi mutsuzluğunuz için başkalarını suçlamamak demektir. Aynı zamanda, sizi çevreleyen olumsuzluk ne olursa olsun, dengeye ve kendi esenliğinize ulaşmanın farklı yollarını keşfedebilmek anlamına gelir. Bu noktada, muhtemelen bunun, koşullar ne olursa olsun mutlu olabileceğiniz anlamına gelip gelmediğini merak ediyorsunuz. Bir hastalığım olduğunu öğrenirsem ne olur? İlişkim fırtınalı ve istikrarsızsa ne olur? Peki, bu soruların cevabı kendi içinde basit. Kendinden sorumlu olmak, kontrol edemeyeceğimiz şeyler olduğunu anlamaktır. Fiziksel bir hastalık buna iyi bir örnektir. Bu durumda, nasıl kabul edeceğimizi bilmenin yanı sıra, farkı yaratan tutumumuzdur.

Kendini bir yardımcı oyuncu olarak değil, kendi hayatının baş kahramanı olarak gören kişi, mutlu olmak için kararlar vermek gerektiğini anlar. Bu nedenle, yolunu bulandıran, özgüvenini azaltan veya dikkatini dağıtan her şey geride kalır. Bunları bir kenara bırakıp o cesur anda verdiğiniz bağlılığı hatırlamak daha iyidir. “Bu dünyaya mutlu olmaya geldin, neşeni kaçıran şeylerle vakit kaybetme”ye karar verdiğinde, öncelikle kendimize nasıl bakacağımızı bilmeliyiz. Eylemlerimiz ve sonuçları arasındaki ilişkiyi görebilmeliyiz. İkinci olarak, başkalarıyla verdiğimiz taahhütlere saygı duymayı öğrenmeliyiz.  Kendimizi insan olarak doğrulamak için. Kendimizi yetenekli varlıklar, yapmaya başladığımız şeyi başarmaya layık güzel insanlar olarak algılamak harika bir yoldur… 

Kişisel Sorumluluğa Giden 4 Adım

•    Kendini kendi yerine koy: Yaşamımız boyunca yalnızca başkalarına, başkalarının ihtiyaçlarını karşılamaya odaklanmış olmamız çok olasıdır. Kendimizi dinleme zamanı. Ne istediğimizi ve ne istemediğimizi net bir şekilde netleştirerek, duygularımız ve değerlerimizle otantik bir şekilde uyum sağlamak.
•    Kendinizle bir sözleşme imzalayın: Henüz yapmadıysanız, bunu mümkün olan en kısa sürede yapmamız önerilir. Başkaları ne yaparsa yapsın ihtiyaçlarımızla ilgilenmek zorunda olduğumuzu her gün ve her an hatırlamaktan ne eksik ne de fazla.
•    Akışı öğrenin: Kendinden sorumlu olmak aynı zamanda hem kendi kapasitemize hem de kaderimize güvenmeyi öğrenmek anlamına gelir. Gelip giden şeyler olduğunu varsayalım. İmkansıza tutunmayı bırak. Büyümene izin ver.
•    Son olarak, günlük hayatınızın bir rekabet olmadığını unutmayın. Bazılarının her zaman kazanması gerektiğini ve bazılarının da kaybetmeye mahkum olduğunu söyleyen bir yasa yok. Yaşamak, yaşamı kutlamaktır. Vermek ve almaktır. Uyum içinde birlikte yaşamaktır. Başarılarımız ve hatalarımızla kendimizden sorumlu olmak, hayal kırıklıklarımızı yakınımızdakileri suçlamadan.
Şimdi bu basit ipuçlarını uygulamaya koyalım. Varlığımızın gerçek kahramanları olalım.