Ölümden Sonra Hayat Var Mı?

İnsanlar her zaman ölümden sonra hayata dönme fikrinden etkilenmişlerdir.

Ölüm Nedir?

Bunu sormak garip gelebilir, ancak ele almamız gereken ilk sorunun ölümün gerçekte ne olduğu olduğudur. Farklı kültürler arasında büyük ölçüde değişebilen ölümle ilgili ritüeller vardır, ancak ölümün ne olduğuna dair farklı tanımlar da olabilir. Bilimsel topluluklarda bile bu konuda tam bir anlaşma yok. Öyleyse ölüm beyin mi duruyor yoksa kalp mi duruyor? Peki ya birisi ölümcül bir hastalığa yakalanırsa ve organlar kapanıp çalışmayı durdurduğu için vücutlarının bir kısmı ölmeden önce ölürse? Farklı kültürler arasında bunu düşünmeye başladığınızda, soru daha da büyüyor. Örneğin Endonezya'nın bazı bölgelerinde aileler ölen akrabalarının cesetlerini çıkararak yeniden gömüyor. Bir kişinin ikinci cenazeye kadar düzgün bir şekilde ölmediğinden bahsediyorlar. Onlar için ölüm aşama aşama gelir...

Bir Ölüyle İlgilenmek

Tibet'in bazı bölgelerinde ölü gömülmek yerine dağa bırakılır. Bazıları için bu oldukça kalpsiz gelebilir. Fakat bir ölüyü dağa taşımanın ne kadar zor olduğunu düşündüğünüzde, bunun kasıtlı ve anlamlı bir hareket olduğu ortaya çıkıyor. Benzer şekilde, Eski İran'da  Zerdüştler gibi bazı kabileler, ölülerini kuşlar tarafından yenmek üzere yerleştirdikleri sessizlik kuleleri inşa ederdi. Yine, ilk bakışta, bu bize rastgele terk etme gibi görünebilir, ancak yalnızca ölüler için maliyetli yapılar inşa etmenin şövalyesi yoktur. Bütün kültürler ölüleri önemser ama farklı şekillerde umursarlar. Belki bazı insanlar bir ölüye pansuman yapmanın, hatta Amerikalı cenaze levazımatçılarının sık sık yapması beklendiği gibi üzerlerine estetik ameliyat yaptırmanın  garip olduğunu düşünebilir. İngiltere'de de giderek artan bir şekilde, ölülerin doğal sıvıları boşaltılıyor ve onları korumak için mumyalama sıvısı ile dolduruluyor. Bu uygulamalar size tuhaf gelebilir, fakat onlar için gayet normaldir. 

Ölüm Hakkında Ne Hissediyoruz?

Ritüeller ölümle başa çıkmamıza yardımcı olmak için evrimleşmiş olabilir.Bu ritüellere ihtiyacımız vardır çünkü ölümle ilgili duygularımız ikircikli (karışık) olabilir. Fiziksel tehditlerden kaçınmak için evrimleştik, bu yüzden cesetlerin bizi itmesinin bir nedeni de bu. Sadece ölümlü olduğumuzu hatırlatmakla kalmazlar, aynı zamanda bulaşıcı hastalık kaynakları da olabilirler. Bu nedenle, mikrop taşıyabilecek bir ölüden kurtulma htiyacı ile tanıdığımız ve sevdiğimiz birine ait olduğu hala tanınabilir olan vücuda tutunmak arasında kalırız. Bu çelişki, ölümü şatafat (dramatik gösteriler) ve törenle çevrelememizin nedeni olabilir. Cenaze, bir ölüden hiçbir şey yokmuş gibi kurtulmadığımız anlamına gelir. 

İyi Bir Ölüm Mü?

İlk insan avcı-toplayıcı toplumlarında iyi bir ölümün ne olduğu sorusuna dair çok az kanıt var. Kültürel olarak zamanla gelişen bir şeydir. Kesinlikle eski Yunan filozoflarına kadar uzanan uzun bir Batılı düşünce geleneği vardır. Avrupa Orta Çağlarında, Kilise iyi ölmek için ars moriendi, yani ölme sanatı olarak adlandırılan kılavuzlar bile yayınlardı. Yüzyıllar boyunca, tekil bir kurum olarak Kilise'ye daha az güven duyuldu ve bu nedenle ölüm, pek çok şey gibi özelleştirildi ve insanlar nasıl iyi öleceğine dair kendi kararlarını vermek zorunda kaldılar. Tahmin edeceğiniz gibi, çoğu insan ölümün ne kadar iyi olduğu sorulduğunda acı ya da kontrol kaybı istemediklerini söylüyor. İnsanların ölümle cesurca yüzleşmeleri gerektiği Batı'da baskın bir fikir haline geldi ki bu eski Yunanlıların ölüm hakkında düşündüklerinden pek de farklı değil. Ama insanlar neden cesur olmalı ve hayatlarının sonunu kabullensinler? Zaten baktığımızda dünyanın birçok yerinde insanlar ölümü çok iyi karşılarken, ölümü dramatize edip arkalarından çığlıklar atıp, isyanlar edip, biz değil miyiz? Şunu kabullenelim aslında biz ölen kişiye üzülmüyoruz, bir daha hayatımızda olmayacağı için aslında biz kendimize üzülüyoruz. 

Ölümden Sonra Hayata İnanmak

Ahirete olan inancımızın psikolojik olarak derinlere indiğini ve muhtemelen bedenler ve zihinler arasındaki ilişki hakkındaki sezgilerimizden geldiğini söylemek mümkün. Bu konuda aslında bilimin yürüttüğü çalışmalara bakmamız lazım. Bir araştırmada dört ila beş yaşları arasındaki küçük çocuklar üzerinde çalışmalar yaptılar. Onlara bir hamster gösterdi ve sonra tam bir kopyayı klonlayabileceğini söyledi. Klonlanan hamsterın orijinaliyle aynı fiziksel özellikleri paylaşıp paylaşmadığı sorulduğunda, çocuklar genellikle "evet" cevabını verdiler. Ancak klonun psikolojik özellikleri sorulduğunda (örneğin, “Bu hamster onu gıdıkladığınızı biliyor mu?”), daha sık "hayır" dediler. 
Yapılan başka bir deney setinde, çocuklara bir timsah tarafından yenen bir fare anlatıldı. Farenin biyolojik özellikleri sorulduğunda, "Beyni hala çalışıyor mu?" veya "Hala aç mı?", çocuklar genellikle "hayır" dediler. Ancak farenin "Fare timsahtan hala korkuyor mu?" gibi duyguları sorulduğunda, daha sık 'evet' cevabını verdiler. Ve öyle görünüyor ki çocuklar, siz ölünce biyolojinizin sona erdiğini düşündüler ama psikolojinizin bir kısmı yaşamaya devam ediyor. Bu, çocukların dini veya laik (dini olmayan) evlerde büyütülmesine bakılmaksızın doğruydu. Genellikle yetişkinlerin çocuklara ne düşünmeleri gerektiğini söylediği varsayılır. İnsanlar tarafından yapılan araştırmalar, çocukların bu inançları doğal olarak geliştirdiğini ve bazen onları yetişkin olarak koruduğunu gösteriyor. Zihinlerimizin anılarımızın, duygularımızın, arzularımızı bedenlerimizden bir şekilde farklı ve ayrı olduğu şeklindeki bu temel ve derinlere yerleşmiş fikir, bedenlerimiz ölebilirken, belki de bir şekilde devam edebileceğimize inanmamızı sağlayan şeydir. 

Ölümden Sonra Hayat Var mı? Dünya Dinleri Ne Diyor?

Bir biyoloğa ölümden sonra size ne olduğunu sorarsanız, muhtemelen size kalbiniz durduktan sonra vücudunuza ne olduğu hakkında bilmeniz gereken her şeyi söyleyecektir. Ama bu gerçekten Büyük sorumuzun tam bir cevabı mı? Ölümden sonraki yaşam derken biyolojik ya da doğal yaşamdan farklı bir şeyi kastetmiyor muyuz? Büyük dünya dinleri genellikle bu soruyu iki yoldan biriyle yanıtladı:
Cevap 1: Cennet ve cehennem
Üç İbrahimi din - İbrahim'i ilk peygamberleri olarak kabul edenler (Hıristiyanlık, Yahudilik ve İslam)  hepsi bu soruyu benzer şekilde yanıtlıyor. Sadece bedeniniz değil, aynı zamanda ruhunuz olduğunuzu söylüyorlar. Bedeninizin ölümünden sonra ruhunuz fiziksel dünyanın ötesinde bir dünyada yaşamaya devam eder.
Cevap 2: Yeniden doğuş
Başlıca doğu dinleri (Hinduizm, Budizm ve Sihizm) ayrıca, bedeninizin ölümünden sonra da sizinle ilgili bir şeyler olduğunu öğretir. Yine de bu dünyayı terk etmez. Bunun yerine, yaşamak için başka bir beden bulur. Bu bedenden bedene, reenkarnasyon veya yeniden doğuş (Saṃsāra) diyoruz.

Hristiyanlık

İsa'nın nasıl öldüğünü ve hayata döndüğünü anlatan Yeni Ahit'e dayanarak, Hristiyanlar Tanrı'nın kendilerine ölümden sonra yeni ve sonsuz bir yaşam vereceğini umarlar. Ayrıca bir noktada hayatlarının Tanrı tarafından yargılanacağına inanırlar. İsa'ya iman edenler cennete, onu reddedenler ise cehenneme gidecekler. Cehennem genellikle acı ve ıstırap dolu bir yer olarak tasvir edilir. Ama çok harfiyen alınmamalıdır. Acı, hayatın ve iyi olan her şeyin yaratıcısı olan Allah'ın olmadığı sonsuz bir hayata mahkûm olduğumuzda hissettiğimiz endişedir. Aynı şekilde cennet de gökte yüksek bir yer değildir. Yaşamımızın kaynağı olan Tanrı ile yeniden bir araya geldiğimiz yerdir. 

İslamiyet

İslam ve Hıristiyanlığın her ikisi de İbrahim'in Tanrısı'na (Allah, Tanrı'nın Arapça kelimesidir) taptıkları için, bu iki din de öbür dünyayı benzer şekilde anlar. Hristiyanlar gibi Müslümanlar da vücudumuzun ölümünden sonra hayatta kalan bir ruhumuz olduğunu düşünüyorlar. Ve Tanrı'nın insanlığı yargılayacağı bir günün geleceği fikri, İslam'ın altı temel inancından biridir. Bu günde herkes ya cennete (Cennet) ya da cehenneme (Cehennem) gönderilir. 7 kat cennetten oluşan bir bahçe olarak tasvir edilen müminler cennete gider. Daha aşağılardayken, komşularınız İsa ve İbrahim gibi insanlar olacak. Cehennem ayrıca her biri farklı bir günahkar sınıfı için farklı cezalara sahip 7 katmana sahiptir. Ancak bu ceza, Hıristiyanlıkta olduğu gibi mutlaka sonsuz değildir. 

Yahudilik

En eski Yahudi metinleri olan İbranice İncil, ölümden sonra yaşam söz konusu olduğunda tam olarak net değildir. Sheol adında bir yeraltı dünyası var. Ama bu Hıristiyanların veya Müslümanların cehennemi değil. İyi bir hayat yaşasalar da yaşamasalar da tüm ölülerin sonsuzluğu kendilerinin bir gölgesi olarak geçirmek için gittiği yerdir. Burada ceza ya da ıstırap yok, ama Tanrı'nın evi de değil. Talmud'un sonraki metinleri daha tanıdık yargı, cehennem (Gehenna) ve cennet (Olam Ha-Ba) fikirlerini geliştirir. Kıyamet gününde, Yahudiliğin kanunlarına uyanlar bu dünyadan (Olam Ha-Zeh) öbür dünyaya (Olam Ha-Ba) geçerler. Bu, Tanrı'nın tahtının bulunduğu Aden bahçesidir. Ancak Gehenna çoğu sıradan insanın evidir. Burada en fazla on iki aylık bir süre için hangi kutsal kitap bilgisine sorduğunuza bağlı olarak cezalandırılacaklar veya temizlenecekler. Bu süreden sonra, Tanrı'ya katılmaya hazır olacaklar. Ama gerçekten kötü olan yine hangi kutsal bilgine sorduğunuza bağlı olarak- ya cehennemde ebediyyen geçirmek ya da tamamen yok olmak zorunda kalacaktır.

Budizm

Budist gelenek, yukarıda açıklanan üç dinden iki temel yönden farklıdır. Birincisi, öldükten sonra başka bir dünyaya gitmez, bu dünyada kalırsınız. Bedeniniz öldüğünde, başka bir bedende yeniden doğarsınız. İkincisi, ne benlik ne de ruh vardır, sen de yoktur. Kafasınız mı karıştı? O zaman daha derine inelim... Ruh ve benlik yoksa yeniden doğacak ne var? Buddha'ya göre, yaşamınız boyunca aynı kişi olduğunuzu hissetmeniz bir yanılsamadır. Budistler için her şey sürekli değişiyor, hiçbir şey kalıcı değil. Yani öldüğünüzde siz değil, sizi şekillendiren enerjiler yeni bir biçim alır. Seni sen yapan parçalar biraz farklı bir şekilde düzenlenmiş ve bir başkasını oluşturuyor. Bu sonraki yaşam, karma denen bir şey aracılığıyla önceki yaşamınıza bağlıdır. Bu, önceki bir yaşamdaki bir eylemin bir sonraki yaşamda bir tepkiye sahip olduğu fikridir. Önceki hayatında korkunç bir şey yaptın mı? Bir hamamböceği olarak yeniden doğabilirsin! Budizm'in nihai amacı, aydınlanmaya veya Nirvana'ya ulaşarak bu yeniden doğuş döngüsünden kaçmaktır.

Hinduizm

Budizm'e benzer şekilde, Hinduizm de yaşamı karma ile bağlantılı bir ölüm ve yeniden doğuş döngüsü olarak görür. Bu hayatta şanssızsan, önceki hayatında yanlış bir şey yapmış olmalısın. Bu döngüden kurtulmak yine amaçtır. Hindular bu özgürlük durumuna moksha derler. Ancak Budistlerin aksine Hindular, sizi siz yapan bir şeyin olduğuna inanırlar. Her insanın bir atmanı, bir ruhu veya ruhu olduğuna inanırlar. Bu ruh, geçici olarak hangi bedende yaşarsa yaşasın hep aynıdır. 

Sihizm

Tıpkı Budistler gibi, Sihler de yaşamın karma ile bağlantılı bir ölüm ve yeniden doğuş döngüsü olduğuna inanırlar. Amaç yine mukti ya da bu döngüden kurtulmaktır. Hindular gibi, Sihler de bir dizi yeniden doğuşta aktarılan bir ruhun olduğuna inanırlar. Farklı bir takım elbise giyebileceğiniz gibi, ruhunuz da yeni bir bedende yeniden doğar. Sihler, ruh Tanrı ile bir olduğunda mukti'ye ulaşır. Ruh aslen Tanrı'dan geldi, ama ondan ayrıldı. Bundan dolayı necis olmuştur. Ancak, Tanrı'nın adını hatırlamak ve meditasyon yapmak yoluyla, ruh geri dönüş yolunu bulabilir. 

Çin Halk Dini

Çin halk dininin ölümden sonraki yaşam anlayışı da ruhların yeniden doğuşuna odaklanır. Ancak, önceki yaşamınızda günah işlediyseniz, bir sonraki yaşamınızda rahatsız edici bir bedende yeniden doğmazsınız. Bunun yerine, ruhunuz önce cehenneme ya da Diyu'ya gider. Ruhlar, günahlarının cezasını çekmeleri için bu yeraltı labirentine götürülür. Cezalarını aldıktan sonra yeni bir bedende yeniden doğmaya hazırdırlar. Herkesin burada biraz zaman geçirmesi gerekecek, ancak yeni bir bedene girmenize izin verilmeden önce ne kadar süreceği, günahlarınızın ne kadar ciddi olduğuna bağlı.