Bruno Reidal; Confessions of a Murderer, bize bir katilin zihnine dalma fırsatı sunan harika ve ham bir yapım, bildiğim kadarı ile Türkçe dublajı bulunmamakta ama son zamanlarda izlediğim en iyi filmler arasında yer alıyor diyebilirim… Aynı zamanda, bilimin en sadist ve birincil şiddetin adaletsizliğini anlamaya çalıştığı 20. yüzyılın başlarında kırsal Fransa'nın bir tanıklığı olarak hizmet ediyor. Bunu yapmak için film bizi 1 Eylül 1905'te Cantal bölgesinde meydana gelen gerçek bir olaya götürüyor.
17 yaşındaki genç bir ilahiyat öğrencisi olan Bruno, 12 yaşındaki bir çocuğu öldürerek kafasını keser. Film nedenini bulmaya çalışır. Keşfettiği şey karanlık ve korkutucu. Bruno’nun yaptıklarına ilişkin göz altına alınması ya d alınmaması gerektiğine dair bir tıp komitesi kurulur. O andan itibaren, tamamen insanlıktan çıkmış bir ses, rahatsız edici ama gerekli bir hikâyeyi özetliyor. Kötülük, sosyal bağlam, eğitim, aile ve belirli biyolojik bileşenlerin hepsinin rol oynadığı karmaşık bir olgudur. Kötülük, sadizm, psikopati ve zarar vermek, işkence etmek ve öldürmek isteyen marazi merakı içerir. Bruno, içinde rahatsız edici bir şey olduğunu ve şiddet içeren ihtiyaçlarını bastıramayacağını bilerek toplumdan uzaklaşır.
Bruno Reidal: Kötülüğün Kaynağı mı?
"Bazen cinayet düşünceleriyle işkence görüyorum ama hasta değilim, deli de değilim, olmak istemiyorum”. Bruno’nun bu sesi ve düşünceleri tüm film boyunca bize rehberlik ediyor. Bu film, Michael Haneke ve Robert Bresson'dan etkilenen bir film yapımcısı olan Vincent Le Port'un dikkat çekici ilk filmi. Özel bir gösterimle sunulduğu 2021 Cannes Film Festivali'nde büyük bir etki yarattı. O andan itibaren olumlu eleştiriler artmaya başladı. Le Port'un insani işkence uçurumlarını ve şiddet dürtüsünü araştırma şekli bizi büyüledi, ama aynı zamanda kafamız karıştı. Gerçekten de, bir suçlunun portresini anlamak asla kolay değildir.
Sadizmin Ardındaki Berraklık
Bruno Reidal'dan hayat hikayesini anlatmasını istediğinde, onun net, akıcı ve mükemmel bir edebi güzellikle konuştuğunu keşfediyoruz. Aslında, parlak bir zihni var. Çok geçmeden, kötülüğün psikolojisi ve mekanizmaları ve nevroz ve psikopati tarafından yönetilen akıl ve dürtü arasındaki ebedi çatışmalarla iç içe oluruz. Yönetmenin orijinal hikayeyi yeniden kurgulaması kusursuz. Bu basit bir 'gerçek suç' hikayesi değil. İzleyici, her zaman ana kahramanın düşünceleri ve bilinci tarafından taşınır. Hiçbir dış yargı yoktur ve her zaman etik bir mesafe korunur. Seyirciler olarak, bu kadar net bir şekilde detaylandırılan bu sadist hikâyenin hem tanıkları hem de yargıçları olarak hareket ediyoruz.
Bir Suçun Katilin Zihninde Parçalanması
Bruno Reidal'in tıp komitesi önünde çözülen kısa yaşamının öyküsü, psikanalitik, felsefi ve korkunç olanla sınırlıdır. Çocukluğuna çok fazla kardeş ve genç yaşta ölen sevgi dolu bir baba damgasını vurdu. Alkolik ve şiddetli annesi, zaten nefret, kıskançlık, hayal kırıklığı ve can sıkıntısıyla sırılsıklam olmuş bir zihin için bir katalizör görevi gördü. Çocukken sınıf arkadaşlarından nefret ederdi. Zengin sınıftan diğer öğrencilere karşı derin bir nefret beslediği bir seminerde arkadaş oldu. Dini retorik, suçluluk ve inanç arasındaki kendi çatışmalarını sürdürürken tartıştığı bir diğer unsurdu.
Şiddet ve zarar verme arzusu onda yalnızca katartik bir fantezi olarak hareket etmez. Cinayet fikri sürekli peşini bırakmaz, içinde derin bir cinsel arzu uyandırır. Bu, ilk olarak bir domuzun katledildiğini gördüğünde keşfettiği bir şey. Gerçekten de mastürbasyon tekrarlayan bir unsurdur ve başkalarının acı çektiğini düşünerek cinsel zevk alır.
Bruno Reidal, Cellat ve Şeytani Dürtülerinin Kurbanı
Vincent Le Port'un bu prodüksiyonu sadece bir filmden daha fazlası. Aslında bu bir dehşet röntgeni, kendi kendine mücadele eden psikopatik zihnin zarif ve trajik bir portresi. Genç adam, hayat hikayesinde muazzam bir berraklık göstererek, canavarı insanla birleştirir. İğrenç içgüdülerine karşı savaşmak faydasız olsa da, diğer dengesiz benliğiyle yaşamak zorunda kalma konusundaki umutsuzluğu hem anıtsal hem de anlaşılabilir. Filmin görsel güzelliği muazzam. Sahnelerin bir suçun çiğnenmesi ve genellikle şiddetli ve rahatsız edici olması önemli değil.
Genç adamın her detayında, manzarasında, hareketinde ve muhakemesinde belli bir şiir var. Travma ve mantıksızlığın anatomisinde bir güzellik görüntüsü görmemiz izleyici üzerinde daha da fazla etki yaratıyor. Gerçekten de, bir katilin nasıl doğduğunu biraz daha anlamak isteyenler için mutlaka izlenmesi gereken bir çıkış filmi. Bir bakıma bize Mindhunter gibi bir diziyi de hatırlatıyor. Aynı zamanda karanlığa yapılan yolculuklardır, çoğu zaman cevaplardan çok sorularla ayrıldığımız yolculuklardır.
