Aynı çevreye ve aynı organizma grubuna sahip olsaydık, doğal seleksiyon aynı evrimsel sonuçlara yol açar mıydı? Doğal seçilimin tam olarak ne olduğunu inceleyerek doğal deneyine bakarak bu soruları yanıtlamaya biraz daha yaklaşabiliriz. Birçoğumuz “doğal seçilim” terimini duymuşuzdur, ancak bu aslında ne anlama geliyor? Çevre veya doğa adına bir tür aktif seçim anlamına gelir, ancak bunların çoğu tesadüfidir ve daha da fazlası tesadüfidir. Hiçbir organizma bir şey yapmak için gelişmez. Her popülasyon karmakarışık bir özelliktir ve her özellik bir dizi gen tarafından kodlanır. Bazı özellikler olumlu, bazıları değil. Bir özellik, bir organizmanın bir ortamda biraz daha iyi hayatta kalmasına izin verdiğinde, o zaman üremeleri ve dolayısıyla o belirli özelliğin genlerini yaymaları daha olasıdır. Zamanla, bu değişiklikler birikir ve organizmaların birbirinden farklı görünmesine ve hareket etmesine, hatta farklı türler oluşturmasına neden olur.

Yıkıcı seçim; bir popülasyonda iki uç noktayı destekler: uzun ve kısa. Zamanla, aradakiler, orta uzunlukta, genlerini yayma şansı daha az olur ve bu nedenle frekansları azalır. Dengeleyici seçim, aşırı uçların çevre tarafından tercih edilmediği durumlarda bunun tam tersidir.
Yönlü seçim; tüm popülasyonu o yöne iterek, uzun veya kısa bir özellik dağılımının bir uç noktasının tercih edilmesidir.

Doğal Seçilim Evrimi Belirler mi?

İnsanlar genellikle doğal seleksiyon ile evrim arasındaki farkı ayırt edemezler, özelliklerin uyarlanabilirliğini anlamazlar, evrimin tamamen rastgele olup olmadığı sorusuyla boğuşurlar, evrimin yaşamın kökenini açıkladığına inanırlar ve evrimin evrimin olduğunu varsayarlar, bu olumlu ilerleme anlamına gelir. Ayrıca, bu makalenin kapsamını aşan düzinelerce daha küçük konu var, bunu burada tartışmamız pek doğru olmaz fakat, birçok insanın evrimle ilgili en temel kafa karışıklığı noktasıdır. Tanım olarak evrim, genetik olarak farklı yeni türler yaratan gen frekanslarının zaman içindeki değişimidir. Böylece türler farklı görünür ve benzersiz özelliklere sahiptir, fark edilmesi zor olanlar bile. Bununla birlikte, evrim, genetik sürüklenme, mutasyon, göç ve en ünlüsü olan doğal seçilim dahil olmak üzere bir dizi mekanizmaya sahiptir.

Şimdi, doğal seçilim genellikle "en uygun olanın hayatta kalması" ifadesiyle bağlantılıdır ve rekabet ve hayatta kalma türler için evrensel olduğundan, bu, evrimi yönlendiren en belirgin mekanizmadır. Mutasyonun doğal seleksiyonda çok önemli bir unsur olduğunu hatırlamak önemlidir. Anahtar genlerdeki belirli mutasyonlar, zindeliği artıran fiziksel özelliklerin veya özelliklerin farklı tezahürleriyle sonuçlanır. Basitçe tanımlanan uygunluk, bir organizmanın hayatta kalma ve üreme yeteneğidir. Örneğin, bir mutasyon bir kuşun pençelerinin biraz daha büyük olmasına neden olursa, bu onun avlanma becerisine ve dolayısıyla hayatta kalmasına yardımcı olabilir. Böylece bu sonraki nesillerde daha baskın olacak ve muhtemelen yavruların uygunluğunu ve bu tür şeyleri yapma yeteneklerini artıracaktır.

Doğal Tarih Neden Kendini Tekrarladı

Etrafımızda gördüğümüz tek şey şaşırtıcı çeşitlilikte yaşam formları iken, doğa tarihi neden kendini tekrarladı? Görünen şey, biyolojik sistemlerde oldukça nadir görülen çarpıcı bir rastgelelik eksikliğiydi. Büyük Antiller'deki adaların her birindeki her ortam, kertenkelelerine benzer baskılar uyguluyor gibiydi. Genetik bir sürüklenme de yok gibi görünüyordu, bu nedenle doğal seçilim her seferinde aynı gen koleksiyonuna etki etti. Evrim, görünüşte gizemli ve tahmin edilemez şekillerde hareket edebilir, ancak genetik sürüklenme olmadan ve aynı başlangıç koşulları olmadan, doğal seçilimin algoritmasının aynı cevaba ulaşması mümkündür. Doğa tarihi kendini tekrar eder... Elbette eğer koşullar uygunsa!