Bir çocuğun en zor olduğu dönemdir ergenlik dönemi. Bir sürü problem çıkartır, söz dinlemez, kendi dediğini yapmak için çaba gösterir. Bu durum haliyle anne babaları oldukça sinirlendirir. Sevgili doğala doğru okuyucuları anne babalar, çocuklarınızı en iyi siz tanıyorsunuz ve bu dönemde de onları en iyi şekilde anlayıp karşılık vermelisiniz ki bu dönemde bir sendrom yaşayıp ta bu durum tüm geleceğini etkilemesin. Tabi bu durum her çocuk için geçerli değildir. Ben Ahmet Polat, çok zor bir çocukluk ve çok rahat bir ergenlik dönemi geçirdim diyebilirim. Henüz ilkokula yeni başlamışken geçirdiğim trafik kazası ve sonrasındaki tedavi süreci beni erken olgunlaştırmış olacak ki ergenlik döneminde aileme çok ta sorun yaratmadım. Ancak küçük kardeşim bu konuda benim kadar sakin bir ergenlik dönemi geçirmedi, özellikle annem az peşinde koşmadı onu dizginleyebilmek için. Eğer o kadar çok uğraş vermeseydi annem, ergenlik döneminde kardeşimi toparlamak yerine daha rahat bıraksaydı belki de şuan olduğu durumdan çok çok kötü bir durumda olacaktı. Bu örneği vermemdeki sebep ergenlik dönemi arasındaki farklılıklar içindi. Abi kardeşin bile bu dönemdeki davranışları farklıyken, siz anne babalar sakın yakın bir komşu veya akrabanızın çocuğunu örnek göstermek gibi bir hata yapmayın. Çocuk özellikle bu dönemde başkaları ile kıyaslanmaktan nefret eder. Çünkü o tektir, kimse onun gibi olamaz ve o da kimse gibi olamaz. Onlara böyle bir kıyas yaparsanız çok sert tepkiler görebilirsiniz. E çocuğunuz size sert tepki verirse siz de nasıl böyle davranırsın diye sert bir tepki verebilirsiniz ve sonucunda hiç istenmeyen durumlar ortaya çıkabilir. Her çocuğun farklı olduğunu bilin ve kimseyi örnek göstermeyin.Ergenlik dönemindeki davranışların çoğu çocuğun mizacını yansıtır. Siz anne babalar, bu mizacı düzeltmeye yönelik davranışlar sergilemelisiniz. Çocuğunuzla ilgilenin ve ona karşı tarafsız ve objektif olun. Onu duygusal ve içgüdüsel olarak sıkıntıya sokacak konuşmalar yapmaktan kaçının. Çocuğunuzun bu davranışlarını sakın kişisel olarak algılamayın. Hani bir söz vardır ya ‘hüzünlü değilim mizacım böyle’ diye. Çocuğumuz da bize karşı agresif ya da uyumsuz değil onların mizacı öyle olabilir. olayı kişiselleştirirseniz çok büyük sorunlar olabilir. Bu yüzden çocuğa kişisel algılayarak cevaplar veya tepkiler vermeyin. Ergenlik döneminde, çocuğunuzun çevresini iyi kontrol edin ancak onu bu çevre seçimleri için zorlamayın. Ona neden seçip neden seçmemesi gerektiğini anlatın ve son seçimi ona bırakın. Eğer yanlış tarafı seçerse işte o zaman devreye girip mecburen o çevreden uzaklaşması gereken bahaneler yaratın. Ortam değiştirmek zorunda kalsın ama bunu sizden bilmesin. Ergenlik dönemi, çocuğun okul bazında geleceğinin belirlendiği sınavlarla dolu bir dönemdir. Zaten bu zor dönemde bir de sınav kaygıları onları ekstra sıkıntılar çıkarmaya yönlendirebilir. Siz anne babalar, gelecek kaygısına düşüp o anki sıkıntıları, sorunları göz ardı etmeyin. Önce günlük sıkıntılardan arındırın, sonra gelecek planlarına yardımcı olun. Örneğin; çocuğunuz birinden hoşlanıyorsa, ‘geleceğin için okumalısın, hoşlanmak senin neyine’ gibi sözler çocuğun daha büyük problemler yaşamasına neden olabilir. Önce o hoşlanma konusunu çözün sonra geleceği hakkında ona bilgiler verin ve konuşmalar yapın.Çocuğunuzdan beklentileriniz ve onun da sizden beklentilerini iyice algılayın. İki tarafında beklentileri makul ve gerçekçiyse oturup birbirinizle bu konuyu ayrıntılı ve iki iyi arkadaş gibi konuşun. Eğer değilse, neden olmadığını çocuğa mantıklı açıklamalarla anlatın. Çocuğunuzla aktivitelere katılın. Sinema, tiyatro, maç izleme, baba oğul halı saha maçı gibi etkinlikler hem çocuğun size karşı açık ve samimi olmasını sağlar hem de sağlıklı bir ergenlik dönemi geçirmesini sağlar. Çocuğun ergenlik dönemini kontrol altında tutmanın en güzel yollarından bir tanesi de spordur. Onu bir branşa yönlendirin. Antrenmanlara götürün, o branş hakkında muhabbetler edin, maçlar izleyin. Antrenman yaptıkça enerjisini atacak ve size karşı değil spora karşı içini dökecek. Bu da ergenliğin rahat ve sıkıntısız geçmesindeki en önemli aktivitedir. Eğer tüm bunlara dikkat etmenize rağmen yine de sıkıntılar yaşanıyorsa, bir psikolog ve bir çocuk doktorundan bilgi alıp, gerekirse çocuğu doktor veya psikolog ile görüştürün. Bu davranış direk çocuğa tepki göstermekten çok daha doğru bir davranış olacaktır.